Titel: De duizend monden van onze dorst
Oorspronkelijke titel: Le mille bocche della nostra sete
Jaar: 2011
Auteur: Guido Conti
Uitgever: Cargo

Samenvatting: De zomer van 1946 bruist van energie en nieuwe levensvreugde, de lucht is vervuld van hoop en liefde. Marzia ontmoet Emma op het feest ter ere van Emma’s achttiende verjaardag. De Tweede Wereldoorlog is nog maar net afgelopen en Marzia is teruggekeerd uit Zwitserland, waar ze op een kostschool zat. De twee jonge vrouwen, die in alles elkaars tegenpolen zijn, voelen zich direct en onvoorwaardelijk tot elkaar aangetrokken, maar hun families weigeren hun liefde te accepteren. Voor Marzia wordt een huwelijk gearrangeerd met een oudere man met wie ze naar Argentinië vertrekt. Emma bouwt in Italië een glansrijke carrière op als kunstcritica. Marzia schrijft brieven aan Emma, maar deze blijven onbeantwoord. Zodra haar leven het toelaat, keert Marzia terug naar Italië en gaat op zoek naar haar grote liefde.

Recensies: Zomer 1946. Twee beeldschone jonge Italiaanse meisjes, Marzia en Emma, komen elkaar tegen en worden op slag verliefd. Ze zijn in vrijwel alles elkaars tegenpolen, Emma is verwend, hartstochtelijk, maar onberekenbaar. Marzia is onervaren, schuchter en onzeker, maar ze voelen zich desondanks sterk tot elkaar aangetrokken en beleven hun liefde intens. Helaas accepteert hun omgeving hun relatie niet, Marzia wordt uitgehuwelijkt en vertrekt naar Argentinie, Emma vlucht in een carriere als kunstcritica. Pas na twintig jaar zien ze elkaar weer en lijkt het erop dat ze samen verder kunnen. De Italiaanse schrijver (1985) heeft een vlotte pen en er zit vaart in het verhaal, maar helaas schiet zijn beeldend vermogend toch tekort. Zowel de psychologie van zijn personages alsook de historische achtergrond van de jaren na de oorlog komen niet of nauwelijks uit de verf. Normale druk.

Pim de Glas