Titel: De laatste elf
Oorspronkelijke titel: L’Ultimo Elfo
Jaar: 2008
Auteur: Silvana De Mari
Uitgever: Uitgeverij van Gennep b.v.

Samenvatting: Het regent. Al dagen. Het elfenkamp waar de kleine elf Yorshkrunsquarkljolnerstrink, afgekort Yorsh, woonde, is overstroomd. Zijn oma heeft hem er weggestuurd, want hij is nog jong genoeg om het daarbuiten te redden. Bedroefd en eenzaam doorkruist Yorsh het natte landschap. Dan komt hij ook nog mensen tegen. Mensen eten graag elfen, met rozemarijn, dat zei zijn oma altijd. Gelukkig zijn deze twee mensen niet van plan het grappige kleine wezentje op te eten. Samen reizen ze verder: Yorsh, de mensenvrouw Sajra, de jager en de hond die nog geen naam heeft. In het stadje Daligar komen ze in de gevangenis terecht, want de inwoners zijn bang voor elfen, die vuur kunnen maken en dieren tot leven kunnen wekken. Het slechte weer zal hun schuld ook wel zijn. Als Yorsh in de gevangenis een mysterieuze inscriptie op een zuilengalerij ziet staan, weet hij dat hij op zoek moet naar de betekenis van deze voorspelling. Alleen zo kan hij de regen stoppen. Wie is de laatste elf? Waar is de laatste draak? Kan de wereld nog gered worden? De laatste elf is een spannend, ontroerend én grappig verhaal over een magische reis door een wereld die niet alleen geplaagd wordt door regen.

Recensies: De kleine Yorsh is de laatste elf in een vijandige wereld, die ook nog eens lijkt te vergaan door onafgebroken regenval. Gelukkig zijn sommige mensen – tegen wil en dank – wel aardig en niet van plan hem op te eten. Samen met enkele mensen gaat hij op zoek naar een draak. De moraal (elfen zijn ook mensen) ligt er dik bovenop, het gedoe met het geslacht van de draak is moeizaam (als het een ei legt, waarom het niet gewoon een vrouwtjesdraak gemaakt?) en mensen komen wel erg gemakkelijk over hun vooroordelen heen. Een levenslang gevoede haat voor de onbekende ander wordt in het echte leven door een goede daad niet teniet gedaan. Die problemen worden echter ruimschoots gecompenseerd door de vlotte stijl, de sympathieke personages en vooral de absurde humor waar het boek vol mee staat. De auteur levert een intelligent commentaar op intolerantie en rassenhaat, en de genocide die daarvan het gevolg kan zijn. Met fraaie, (iets te) stemmige tekeningen in zwart-wit. Prima vertaling. Fraaie omslagillustratie. Een geestig en sympathiek boek dat onder andere in Italie de Premio Andersen 2004, de belangrijkste kinderboekenprijs, heeft gewonnen. Vanaf ca. 12 jaar.

T. ten Berge