Titel: Vissen voeren
Oorspronkelijke titel: Esche vive
Jaar: 2012
Auteur: Fabio Genovesi
Uitgever: Bruna

Samenvatting: Fiorenzo komt uit Muglione, in het Toscaanse binnenland, een plek van werkloosheid en stilstaande wateren. Hij is niet onder een gelukkig gesternte geboren: hij verloor al jong zijn moeder, zijn vader is godbetert eigenaar van een hengelsportwinkel en coacht de plaatselijke fietsclub, en op dertienjarige leeftijd raakte hij een hand kwijt door een vuurwerkongeluk. Hoewel alle andere onderdelen er nog aan zitten en Fiorenzo een knappe jongen is, een heavy metal-zanger en een goede student, leert hij al op jonge leeftijd dat ‘wat je niet hebt veel zwaarder telt dan wat je wel hebt’.
Dan is er Mirko, bijgenaamd het Kampioentje, een jochie dat Fiorenzo’s vader heeft ontdekt in het afgelegen Molise en dat hij zo goed als adopteert omdat zijn fietstalent grootse dingen voor de toekomst lijkt te beloven.
Tot slot Tiziana: ze is dertig, afkomstig uit Muglione, maar studeerde in Berlijn, kreeg aanbiedingen voor banen van over de hele wereld, maar besloot haar talenten en capaciteiten in te zetten voor de gemeenschap van Muglione. Daar mag ze de lokale jeugdclub leiden waar eigenlijk voornamelijk een groepje oudere mensen naartoe komt.
Fiorenzo, het Kampioentje en Tiziana: drie levens die elkaar kruisen op een onwaarschijnlijke, desolate plek in de wereld. Een roman die even hartverscheurend is als hilarisch, bitter en poëtisch tegelijk. In een Toscane zoals we dat niet kennen.

Recensies: Deze roman speelt zich af in het andere Toscane: niet in een toeristische stad als Firenze, Pisa of Siena maar in een vergeten dorp, Muglione, dat getroffen wordt door werkloosheid en bevolkt is door losers. Er zijn drie hoofdpersonages. Fiorenzo is 19; ooit was hij knap op school, maar nu ziet hij het eindexamen niet meer zitten. Zijn vrije tijd steekt hij in een heavy metalband. Hij heeft bij een ongeluk met vuurwerk een hand verloren. Hij leeft bij zijn vader, zijn moeder is overleden. Tiziana is 30; zij heeft een aantal buitenlandse diploma’s op zak, maar zij heeft de verkeerde keuze gemaakt: in plaats van een buitenlandse carrière uit te bouwen is zij teruggekeerd naar haar geboortedorp. Tenslotte is er Mirko, een achterlijke en naïeve puber, die over een groot wielertalent beschikt. De vader van Fiorenzo, ex-profwielrenner, heeft het talent ontdekt en wil van Mirko een kampioen maken. Daardoor verwaarloost hij zijn eigen zoon. Fiorenzo en Tiziana worden verliefd op elkaar, maar hun liefde is gedoemd te mislukken door het grote leeftijdsverschil. Een bittere, maar ook poëtische roman van de Italiaanse schrijver (1974), die zelf coach was van jonge wielrenners. Kleine druk, leeslint.

Bernard Huyvaert